Klub Literacki Na Wyspie Świnoujście

Na niby

nasze rozstanie

dawno przewidziałam

napisałam wiele wierszy

o wspólnym życiu

udawanym kochaniu

a wszystko to było

na niby

Zagubiona

tyle lat przeminęło

nie wiem

kiedy to się stało

dzieci dorosły

owdowiałam

zostałam sama

pytałam

kto mi pomoże

nie umiałam

radzić sobie z życiem

a tak bardzo

chciałam żyć

Krzyk

krzyk mojej rozdartej duszy

nie poruszył nikogo

poleciał wysoko

odbijając się o chmury

spadł jak piorun

w głębi ziemi

mojego głosu

już nikt nie usłyszy

zawalił się mój świat

w ciszy się pogrążył

Jestem?

jestem

kroplą deszczu

spływającą po szybie

suchym liściem

leżącym na murawie

żarem

z dopalającego się ogniska

iskrą

która zaraz zgaśnie

rozdartą duszą

wspomnieniem

mnie już nie ma

Milczenie Twoje milczenie

tłumaczę zgrabnie

choć może być

zupełnie inaczej

a jeżeli przyczyn

jest inna

to nie moja wina

nie będę

o nic pytała

pisała listów

będę wspominała

tylko piękne chwile

Śmierć

Jeżeli odejdziesz

do krainy cieni

to moje życie

nie zmieni się

zostanę sama

nic ciekawego

już nie zrobię

będę patrzyła

przed siebie

i myślała o Tobie

Marzenie

Siedzę w fotelu

W absolutnej ciszy

Cieszę się że nikt

Moich myśli nie słyszy

I tylko zegar

Tyka na ścianie

Siedzę spokojna

Czując jak czas umyka

Marzę sobie

Aby było przyjemnie

Tak już do końca

Niezmiennie

Będę przy Tobie

Wejdę do Twojego serca

Kropelkami łez

Cicho na dnie przycupnę

Lekko się uśmiechnę

Zamienię się w powietrze

Którym oddychasz

Będę wodą

Której dotykasz

Mgłą nad oceanem

Tam będę

Gdzie spojrzysz

Przyjdę do Ciebie

Nad ranem

Będę...